Do czego prowadzi erozja gleby?

Chyba każdy widział Białe Klify Dower, Wielki Kanion czy inne formacje skalne, na których doskonale widoczne są warstwy gleby. Te zjawiskowe obiekty powstały poprzez długotrwałe wystawianie skał na zjawiska atmosferyczne oraz działanie cieków wodnych. Niestety proces erozji często nieodwracalnie niszczy skały, glebę, a także budowle. Niepowstrzymana erozja prowadzi do powstawania pustyń, zatem ważne jest, by jej przeciwdziałać.

Czynnikiem, który najszybciej niszczy jest działalność wody (i lodu). Woda potrafi się bowiem wcisnąć w każdą szczelinę (na przykład na nowo powstałej drodze) , a kiedy zamarza, zwiększa swą objętość i poszerza szczelinę, doprowadzając do pęknięć i krusząc asfalt i beton (a także skałę rodzimą). Rzeki podmywają brzegi (oraz filary mostów), a deszcze spłukują substancje odżywcze z gleby. Wszystko to prowadzi do niszczenia ogromnych obszarów i tworzenia się nieurodzajnych pustyń. Wiejące na równinach wiatry dokańczają dzieła.

Na szczęście natura sama potrafi użyźniać glebę (głównie dzięki rozkładowi substancji organicznej). Aby jednak ta substancja organiczna była obecna, nie wolno pozbywać się lasów (to w nich następuje największe przetwarzanie materii, dzięki opadającym liściom, florze żyjącej w ściółce leśnej itp.) i innej roślinności „dzikiej” – krzaków, łąk, szuwarów. Dodatkowo, korzenie roślin wiążą glebę, co sprawia, że jest ona trudniejsza do wymycia, czy też wywiania przez wiatr (tu pomagają także żywopłoty).